Ouders...

Elke (jeugd)trainer krijgt er mee te maken, ouders...
Aan de ene kant zijn er hele goede ouders. Ouders die begaan zijn met hun kind, elke wedstrijd aanwezig zijn en hun kind daarbij aanmoedigen op een positieve manier. Ouders die vragen durven stellen en het verkregen antwoord accepteren, ook wanneer ze het er niet mee eens zijn.
Maar, aan de andere kant, zijn er ouders die er iets anders mee om gaan. Ouders die kinderen geld geven voor gescoorde doelpunten, hun kinderen opjutten met teksten als:' schop ze de tribune in!', de scheidsrechter uitschelden en denken hun voetbalvisie bij de trainer te moeten opdringen. En o wee als je hun kind op de bank zet!

Er zijn verschillende manieren op met zulke ouders om te gaan. Ik ken trainers die ouders uitnodigen op de training om precies te laten zien waar ze mee bezig zijn en met ze in gesprek te gaan over de te hanteren tactiek en speelwijze.
Ik persoonlijk ga er anders mee om. Ik ben de trainer en ik vind dat ik het beste weet (en hoor te weten) hoe er gespeeld moet worden. Ouders zijn er om de kinderen aan te moedigen. Wanneer ze denken mij te moeten vertellen hoe een en ander geregeld dient te worden dan vangen ze bot, want ik ga in geen geval in discussie met ouders. Wanneer ze vragen hoe iets zit geef ik altijd tekst en uitleg, maar daar moeten ze het dan mee doen.
Ik heb een keer meegemaakt dat een ouder naar mij toe kwam met de mededeling dat het voor geen meter liep, er een spits bij moest en haar zoon dus het veld moest betreden. Ik heb haar eerst verteld dat ik blij was dat ze dit tegen mij zei (en niet aan de kant ging lopen roepen), daarna heb ik haar verteld dat ik speel zoals ik speel met een bepaalde gedachte er achter en dat ik bepaal wie er wanneer gewisseld wordt. Het hele seizoen is ze niet meer bij mij geweest met commentaar én stond ik op goede voet met haar. Als je maar duidelijk bent over hoe jij de zaken regelt, dan is er over het algemeen niets aan de hand.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten