Visie: Voetballen als Barcelona

In mijn hoedanigheid als jeugdtrainer word ik nog wel eens vreemd aangekeken wanneer ik zeg dat ik probeer het type voetbal van Barcelona en Johan Cruijff te spelen. Waarschijnlijk komt dit omdat met name bij jeugdelftallen de nadruk steeds vaker op het fysieke aspect van het spel wordt gelegd en niet zozeer op het voetballende gedeelte. Ik zal een gedeelte van mijn visie over hoe te voetballen hier in het kort beschrijven.

Voetballen doe je vooral met je hoofd, je benen moeten namelijk uitvoeren wat je in je hoofd bedenkt. Daarom ben ik elke training bezig om spelers juiste keuzes te leren maken in het veld. Daarnaast laat ik ze trainen op het technische gedeelte, want de gedachte moet natuurlijk ook (goed) worden uitgevoerd.

Er zijn veel verschillende meningen over wat 'juiste keuzes' zijn. Ik leer mijn spelers op een bepaalde manier te denken. Die manier is weer voor elke positie verschillend, hoewel er veel overeenkomsten zijn. Zo weten al mijn spelers dat wanneer je opbouwt van achteruit, je ballen hard en strak over de grond moet inspelen. Dat lijkt simpel, en elke trainer zal het ermee eens zijn, maar hoe vaak wordt hier op de training de nadruk op gelegd? Ik doe het elke training. Elke training laat ik ze een passoefening doen, waarin ik spelers laat passen vanuit hun positie die ze zaterdags ook bekleden, om vervolgens vanuit die positie te bewegen. Vooral dat laatste is lastig. Bewegen (rennen) kan iedereen, het gaat erom dat je vanuit je positie de goede kant op beweegt zodat je weer vrij komt, zodat je weer aanspeelbaar bent. In eerste instantie moet je aanspeelbaar zijn over de grond (anders loopt iedereen diep, want dan loop je immers 'vrij'). Dit vrijlopen is wellicht het moeilijkste onderdeel van het spel, want het vereist inzicht van de speler. Niet alleen voor zijn eigen positie, maar ook die van de tegenstander en óók van medespelers en andere tegenstanders.

In die zin is het niet meer dan wiskunde. De beste veldbezetting wordt bereikt in een 4-3-3-systeem. De ruimtes zijn zo het best 'gevuld'. Bij voorkeur met een middenveld met de punt naar achteren (of beter gezegd, met twee aanvallende middenvelders). Dit is uitvoerbaar voor elk team. Of je nu in de 1e divisie, 3e divisie, hoofdklasse of 2e klasse speelt. De kwaliteit van de uitvoering wordt bepaalt door het spelersmateriaal die je tot je beschikking hebt. Te vaak hoor ik de opmerkingen:' Ik heb geen buitenspelers, dus ik kan geen 4-3-3 spelen', '4-3-3 kun je alleen spelen wanneer je beter bent dan je tegenstander' en 'je kunt wel alles vergelijken met Barcelona, maar daar lopen xavi en iniesta rond'. Dit zijn allemaal drogredenen, want dit gaat allemaal over de uitvoering en niet over het type spel.

Op de eerste opmerking ga ik nog kort in. Je hebt geen buitenspelers nodig om 4-3-3 te voetballen. Je hebt drie aanvallers nodig om 4-3-3 te voetballen. Zo speelt Villa bij Barcelona linksbuiten en zo heb ik ook een rechtsbenige aanvaller die linksbuiten speelt. Wat je nodig hebt op de flanken is een aanvaller met een actie. Heb je die niet, dan kun je ook geen 4-4-2 spelen, want dan heb je óók aanvallers met een actie nodig.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten